Երկու ընկեր ճանապարհ էին գնում, մեկ էլ հանկարծ դեմառդեմ դուրս եկավ արջը։
մեկն անմիջապես բարձրացավ ծառը և թաքնվեց, իսկ մյուսը չհասցրեց փախչել, ընկավ գետնին ու մեռած ձևացավ։
Երբ արջը մոտեցրեց նրան և հոտոտեց, նա շունչը պահեց, որովհետև, ասում, են, մեռածներին այդ գազանը ձեռք չի տալիս։
Երբ արջը հեռացավ, ընկերն իջավ ծառից և հարցրեց, թե արջն ի՞նչ շշնջաց նրա ականջին։ և նա պատասխանեց․<<Արջը շշնջաց․
սրանից հետո ճանապարհ մի գնա այնպիսի ընկերների հետ, որոնք փորձանքի մեջ լքում են քեզ>>։
Առակս ցուցանե, որ իսկական ընկերները ճանաչվում են վտանգի պահին։